Oy sapala buryaky pid zelenym dubom,
Polyubyla bryhadyra z kucheryavym chubom.

– Pryidy, pryidy, bryhadyre, do mene dodomu,
Bo miy mylyi chornobryvyi pishov u dorohu.

Pryidy, pryidy, bryhadyre,– vecherya zvarena:
Varenyky i horilka i kurka pechena.

Oy yak pryishov bryhadyr ta y ne rozhlyanuvsya,
A miy mylyi chornobryvyi z dorohy vernuvsya.

– Bryhadyre, bryhadyre, de ya tya podiyu?
Vze miy mylyi chornobryvyi chodyt' po podvir’yu.

Bryhadyre, bryhadyre, siday u kutochku,
A ya skazu mylenkomu – pidsypala kvochku.

Pryishov mylyi ta y do chaty, pochav rozhlyadaty:
– Chy varyla, chy topyla – davay vecheryaty!

– Ne varyla, ne topyla, i tak v chati haryache,
Pidsypala bilu kvochku, mabut', z chaty uteche.

– Oy ty, moya zinko myla, idy dobre perevir:
Po-tvoyemu – bila kvochka, po-moyemu – bryhadyr.

Vzyav cholovik ta y pasok za obydva kinci –
Dostalosya bryhadyru, dostalosya y zinci.