Shmaroviz mazav viz, poyichav v dorohu,
Moloduyu molodycyu ostavlyaye v domu.

Molodaya molodycya sobi rozmyslyla,
Navaryla varenyci do suchoho syra.

Navaryla kovbasy y varenyc' do syra
I do teyi vecheronky dyaka zaprosyla.

A zachav sy shmaroviz z dorohy vertaty,
Vzyav dyachenka za ruchenku – zachavsya vitaty.

– Svyatyi Boze, svyatyi kripkyi, a ty, dyache, zvidkil?
Choho chodysh na vechirky do moyeyi zinky?

Ne popav vin prosto v dveri, a v pich holovoyu,
A svekrucha, zlaya suka, yoho kocyuboyu.

A vtikav ze toy dyachenko bez shtyry horody,
Zachepyvsya v makovynnyach – narobyv vsim shkody.

Harbuzyny, makovyny... "Dobryi vechir, lyude!
Vykupit' my z toho lycha: bilsh toho ne bude".

Zacheplyavsya dyak za ploty ta y za perelazy,
Hoynuv yoho muzyk cipom shchos' zo shtyry razy.

Pryletiv ze nash dyachenko do novoyi shkoly:
– Vidchyny z mni, myla, dveri, bo mi kolka kole.

Polozy, moya mylenka, v biliyi pernaty,
Znat', shcho budut' pyrohy mene rozpyraty.

Chuzi zinky, chuzi zinky – to zdorov’ya moye,
A yak hoynuv muzyk cipom – bezholov’ya moye.