Ozenyvsya Kucheryna, a vzyav sobi lyubku.

Pryspiv:
Hey, hey, hey, hey, a vzyav sobi lyubku.*

I cyuluyet, i myluyet, yak holub holubku.
Oy pishov ze Kucheryna ya v pole oraty,
Yeho zonka, yeho lyubka, do korshmy hulyaty.
Oy idet ze Kucheryna z polya stohnayuchy,
Yeho zonka, yeho lyubka z korshmy hulyayuchy.
– Moya myla zono, ne chyny z ty toho,
Day ze meni yisty, yesly mayesh choho.
– Koly-m doma bula, varyla-m kapluna,
A to-m bula v misti, budesh tryascyu yisty.
Lyboy, tebe, Kucheryna ta kapusta zdula,
A vze try dni, try nochi, yak pry pyecu bula.
Ot teper ze, Kucheryno, chyny z moyu volyu,
A oz'my sy pod boky, skachy predo mnoyu.
A dyvit'sya, lyude, shcho ya uchynyla,
Shcho ya svoho Kucherynu skakaty navchyla.
Ot teper ze, Kucheryno, na bidu zostavsya,
Spalyla mu zonka sany, shcho z pyeca spuskavsya,
Serdachyna po kolina, valom podpasavsya.