Byla zinka muzyka, pishla pozyvaty;
Prysudyly muzyku zinku poprochaty.

Sydyt' zinka na prypichku, nizky pidobhavshy;
Stoyit' muzyk u poroha, shapochku iznyavshy:

– Prosty mene, moya myla, shcho ty mene byla:
Kuplyu tobi harnec' medu, konovochku pyva.

– Oy od pyva bolyt' spyna, od medu holova;
Kupy meni horilochky, shchob bula zdorova.

Da shche muzychyshche vchyny moyu volyu:
Poskachy ty hayduka da peredo mnoyu!

Krychyt' muzychyshche, vzyavshys' za bochyshche:
– Hoyya, hoyya, moya myla,– ot i hayduchyshche!

Ne dyvit'sya, panove, shcho zinka vchynyla,
Shcho svoyoho muzyka hayduka navchyla!

Bo vze taka pora pryishla, shcho shche y ne buvalo:
Yakyi did'ko ne pob’ye, to y pyshy propalo!