Oy posluchay, moya zinko, ne laysya zo mnoyu,
Nado mnoyu koverzuyesh, a sama vynoyu.

Ne poturay, shchob starshoyu bula cholovika,
Bo za ce tobi, yiy-bohu, ukorochu vika.

Shkuru z tebe usyu zdiymu, obshchypayu parshi,
Shche y bebechiv nadsazu, a shchob buv ya starshyi.

Yak apostol pry vinchanni nam pro ce tolkuye:
– Zinka, shanuyuchy muza, zodyahne, zobuye.

Ta y prylipyt'sya zena do svoyoho muza,
Yak do toho syroty lypne vsyaka nuza.

Poky y ne zenyvsya, poky y ne zuryvsya
Lozkoyu, myskoyu, chashkoyu, kolyskoyu.

Oy yak ozenyvsya, to i zazuryvsya,
Ottodi vze yak ta ptashka u klitochky byvsya.

Treba y kachalochky, treba y kocherezky,
Shchob ta zinka ne dala po plecham merezky.