Lezyt za moryamy-okeanamy
Velykaya step'. Tam stoyt hora.
Pod neyu tolpa,
Nazvannaya
Odnym ymenem. Ymenem Chybray.

Stoyt na hore krestovyna,
Prybytoe k ney telo.
Takaya dlya myra kartyna,
Y sozdal ee on odyn – Chybray.

Nashy dorohy v ynie mesta,
Na samoy bolshoy hore budet stoyat' zvezda,
Budet namy vimuchen kumyr,
Nashym raspyat'em pokoren budet celiy myr.

Ne nazivay sebya russkym
Yly druhym ymenem bratskych narodov.
Net takych nacyi. Abstrakcyya.
Mi-sovetyane, edynaya nacyya!

Ya vyzu, kak ruky moy, sodrohayas', okutani nebom.
Ya vyzu, kak ruky moy kasayutsya solnca.
Ya vyzu, kak solnce szyhaet ladony,
Y skvoz' эty ruky, skvoz' telo uchodyt vnyz.

Ostatkamy palcev, kasayas' dna,
Napryahaya ostatky zrenyya,
Ya pitayus' dostat' so dna,
Chto ne smito eshche techenyem.

Moy ruky kosnulys' dna,
Napryahaya ostatky zrenyya,
Ya pitayus' dostat' so dna,
Chto ne smito eshche techenyem.

Kto tronulsya v put' na poysk obetovannoy zemly,
Toho provozayut tolpoyu, kak mertveca.
Mi ze – dety hyhantskoy obetovannoy strani
Y nasha doroha – эto put' bez konca.

Nashy tela ukrashayut vodi mutnoy reky.
Nashy hlaznie provali srodny hlazam ynoverca.
Nash put' odyn – mi vechnie chybray,
Mi v dolhom pochode k obetovannomu serdcu.