Łeżyt za morjamy-okeanamy
Wełykaja step'. Tam stoyt hora.
Pod neju tołpa,
Nazwannaja
Odnym ymenem. Ymenem Chybraj.

Stoyt na hore krestowyna,
Prybytoe k nej teło.
Takaja dlja myra kartyna,
Y sozdał ee on odyn – Chybraj.

Naszy dorohy w ynie mesta,
Na samoj bolszoj hore budet stojat' zwezda,
Budet namy wimuczen kumyr,
Naszym raspjat'em pokoren budet cełij myr.

Ne naziwaj sebja russkym
Yły druhym ymenem bratskych narodow.
Net takych nacyj. Abstrakcyja.
Mi-sowetjane, edynaja nacyja!

Ja wyżu, kak ruky moy, sodrohajas', okutani nebom.
Ja wyżu, kak ruky moy kasajutsja sołnca.
Ja wyżu, kak sołnce sżyhaet ładony,
Y skwoz' эty ruky, skwoz' teło uchodyt wnyz.

Ostatkamy palcew, kasajas' dna,
Naprjahaja ostatky zrenyja,
Ja pitajus' dostat' so dna,
Czto ne smito eszcze teczenyem.

Moy ruky kosnułys' dna,
Naprjahaja ostatky zrenyja,
Ja pitajus' dostat' so dna,
Czto ne smito eszcze teczenyem.

Kto tronułsja w put' na poysk obetowannoj zemły,
Toho prowożajut tołpoju, kak mertweca.
Mi że – dety hyhantskoj obetowannoj strani
Y nasza doroha – эto put' bez konca.

Naszy teła ukraszajut wodi mutnoj reky.
Naszy hłaznie prowałi srodny hłazam ynowerca.
Nasz put' odyn – mi wecznie chybray,
Mi w dołhom pochode k obetowannomu serdcu.