Navchy mene, Boze, yak zyty u sviti,
Navchy obmynaty teneta i siti,
Na shcho opyratys' i chym dorozyty,
Navchy mene, Boze, navchy mene zyty!

Pylnuy mene, Boze, kriz' chorniyi chmary,
Ty znayesh, koly potrebuyu ya kary,
Na mene i hniv, i lyubov svoyu vylyi,
Karay mene, Boze, karay i pomyluy!

Navchy sumnivatys' u tomu, shcho vmiyu,
I tilky na Tebe plekaty nadiyu.
U sobi schylytys', soboyu skorytys',
A v Tobi pidnyatys', Toboyu zorytys'.

Prozyabala ya vsya, yak osyka zymoyu,
Ta raptom nadiya, nadiya zi mnoyu,
I shcho ya ne roblyu, i shcho ya ne diyu,–
Vse dyakuyu, Boze, Tobi za nadiyu!

V znedolene serce struni odynokiy
Poshly, Boze, rymu na noti vysokiy.
Ne kyn mene, Boze, yak zlamanu hilku,
A sprobuy zrobyty dlya psalmiv sopilku!

Ne kyn mene, Boze, z hrichom i bidoyu,
Omyi mene, Boze, svyatoyu vodoyu.
Nechay cherez terny prolyaze doroha
Do Tebe, do Tebe, do vichnoho Boha!