Lysty uze ne pryinyato pysaty,
Dzvinky daruyemo, yak pravylo u svyata,
I bezlich myl, shcho prolyahly miz namy
Zdolaty mozna, tilky litakamy.

Pryspiv:
Viz'my litak moyi pisni, viz'my z soboyu
I yich po nebu pronesy, yak znak lyubovi,
I yich po nebu donesy do tych, dlya koho
Yich napysav, yak vichnistyu bula doroha.

Viz'my litak moyi lita v nebesnu poshtu,
Yakshcho iz nymy shchos' ne tak, to vybach proshu,
Ty vichno, yak i ya v shalenomu poloti,
Ty u poloni pasazyriv, ya – melodiy.

Yak niz po sercyu v budni telehramy,
Shchos' neharazd mabut' u druziv, chy u mamy,
Yak shos' ne tak, to tekstu mayze ne chytayu,
Lechu do litaka i vidlitayu.

Pryspiv:
Viz'my litak mene v polit, viz'my z soboyu,
Do ridnych misc' ya povertayusya z lyubov’yu,
Mene po nebu donesy do toho,
Do koho naydorozcha ye doroha.

Viz'mu v litak svoyi lita v nebesnu poshtu,
Pered vidlotom v neba mylosti poproshu,
Za te, shcho zyv ves' vik v shalenomu poloti,
Za te, shcho buv zavzdy v poloni u melodiy.