Pryspiv:
U tobi tak bahato storin.
Ya prosto ne rozumiyu,
ya prosto chochu spytaty tebe:
chomu ty nastilky krasyva!?
Chomu v mene cila kupa dyvnych rechey,
yakych ya ne rozumiyu,
yakych ya ne vidkryvayu tobi,
bo ce vse moze vbyty,
Tebe ce moze vbyty.

Troshky bilshe, niz navchrest,
zav’yazalys' vuzlyky,
i ne rozirvaty, i ne rozv’yazaty.
Dotorknutys' do zinyc'...
Ya navik v tobi zastyh...
Vse ce tak spontanno
I chomus' banalno.

Znaty, dumaty, sebe pobachyty zi storony,
mozlyvo, vse v zytti mozlyvo!

Pryspiv

Z dvadcyat' druhoyi vesny
ya zakynu svoyi pryncypy;
Ce buvaye ridko, ale tak pomitno...
Druzi vsi zdurily, mov
vsich poneslo na lyubov,
i nichto ne vpravi,
tut vze nichto ne vpravi

strymaty chy zupynyty... ce z normalno...
Treba buty nam... yakos' zyty nam!..

Pryspiv