Ta ne zur mene, moya maty,
Bo ya y sam zuryusya,
Oy yak vyidu za vorota,
Od vitru valyusya.

Oy osidlayu konychenka,
Konya voronoho,
Nechay nese v chyste pole,
Mene molodoho.

V chystim poli tyrsa shumyt',
Katran zeleniye,
V chystim poli svoya volya,
Shcho y serce nimiye.

Oy ziydu ya na mohylu –
Hlyanu-podyvlyusya,
Yak zhadayu pro tu volyu,
To y znov zazuryusya.