Oy zeny, zeny, povidzte ze mi,
Koly ya sya zenyc mam?
O svyatim Yani, kotra rano vstaye,–
Na totu ya dyaku mam.

Oy zeny, zeny, povidzte ze mi,
Koly ya sya zenyc mam?
O svyatim duchu, kotra v kozuchu,
Na totu ya dyaku mam.

A nyze mlyna husta verbyna,
Treba by yu vyrubac,
Spodobalo mi sya divcha u susida,
Ale mi yu ne chcut dac.

A z hory, z hory drazkom sya kuryt
Za syvyma volkamy,
Oblap, Yanychku, svoyu Hanychku
Obydvoma ruchkamy.

Ya by yey obnyav, ya by yey postyskav.
Ona by sya hnivala,
Bo ona ye pyshna, za mya by ne pishla,
Hanbu by mi zrobyla.

Ozenyv lem sya, ne pryzryv lem sya,
Teper sya mi ne zdaye,
Na kryvo chodyt i h’vechir drymle,
Yshchy kryvyi nis maye.

Oy ne splyu, ne splyu, lem sobi myshlyu,
Ze staroho muza mam,
Nevesty mlady, dayte ze mi rady,
Chym ze ya ho strovyc mam?

Ydy do lisa, nakopay korinya,
Toho sya mu napyc day,
A yak toho vkusyt, zaraz vmerty musyt,
Ta y zostanesh slebodna.