Miy pane, yakyi nerozumnyi svit!..
Yaka na rumovyshche schodyt' zurba!
Pid nebom chornym, niby hrafit, konayu v pisku.
I hryfon z herba. (2)

Z derev pohaslych krychat' hraky.
Ya vpav z konya i prohrav turnir.
Teper kriz' mene rostut' hilky,
probyvshy v pancyri trysta dir. (3)

Lety z vid mene, monstre znamen,
krylatyi leve! Ya vypav z hry.
Z ochnyci v mene cvite romen.
Ya ne mav mecha, to buv lyutni hryf. (3)

A tu, shcho chekaye, shcho ymennya moyi
na hryfeli pyshe v stotysyachnyi raz,
krylom zachysty. I zamovklu yiyi
u zemlyu schovay vid oblud i obraz.

Chomu z ne letysh? Na volohim pisku
tancyuyesh dovkil moyich tychych ruk.
I p’yesh z mene dovhu predvichnu riku
ty, schozyi na kruka. Ty mayze kruk. (3)
Ty mayze kruk. (4)

Lety z vid mene, monstre znamen,
krylatyi leve! Ya vypav z hry.
Z ochnyci v mene cvite romen.
Ya ne mav mecha, to buv lyutni hryf. (3)
Ya ne mav mecha (4)