Hryfon

Mii pane, yakyi nerozumnyi svit!..
Yaka na rumovyshche shodyt zurba!
Pid nebom chornym, niby hrafit, konayu v pisku.
I hryfon z herba. (2)

Z derev pohaslyh krychat hraky.
Ya vpav z konya i prohrav turnir.
Teper kriz mene rostut hilky,
probyvshy v pancyri trysta dir. (3)

Lety z vid mene, monstre znamen,
krylatyi leve! Ya vypav z hry.
Z ochnyci v mene cvite romen.
Ya ne mav mecha, to buv ljutni hryf. (3)

A tu, shcho chekaye, shcho imennya moyi
na hryfeli pyshe v stotysyachnyi raz,
krylom zahysty. I zamovklu yiyi
u zemlju shovai vid oblud i obraz.

Chomu z ne letysh? Na volohim pisku
tancyuyesh dovkil moyih tyhyh ruk.
I p’yesh z mene dovhu predvichnu riku
ty, shozyi na kruka. Ty maize kruk. (3)
Ty maize kruk. (4)

Lety z vid mene, monstre znamen,
krylatyi leve! Ya vypav z hry.
Z ochnyci v mene cvite romen.
Ya ne mav mecha, to buv ljutni hryf. (3)
Ya ne mav mecha (4)