Proydenyi shlyach ne proydesh,
Koznu myt', ne povtorysh ty znovu.
Prozytyi den ne povernesh,
Chiba shcho lysh tilky u snach.
Vichnosti dan – viddayemo z toboyu my nashu rozmovu,
Shcho potonula v bezhluzdych, tyazkych ta sumnych pomylkach...

Zazdrist'?.. Chy sum?.. Chy obman?..
Chy naviyane vitrom proshchannya?..
Mov byte sklo zaronylo v sercya sviy kolyuchyi kryshtal.
I rozvelo, rozchynylo u budnyach vse nashe kochannya,
Shcho tak plekaly u serci,
Y tak vazko kolys' my znayshly.

Slabkist' dushi – ce koly ty ne znayesh shcho mayesh skazaty,
Shcho vidchuvaty... Ne znayesh, chy mozesh lyubyt' vzahali.
Ta ne buvaye lyubovi bez ryzyku, ryzyk – bez vtraty
Choch i odyn na milyon, ale vse z taky vtratyly my.

Ta ne zvazayu na te, shcho ishche ne zahoyilys' rany.
Budu shukaty po svitu prymarnu lyubov na viky.
Navit' yakshcho ya i znayu, shcho vichno ne moze tryvaty
V cim sviti nishcho...
I v lyubovi buvayut' svoyi pomylky...