Po sadochku pochodzayu
I sam sobi rozmyslyayu:
Shcho robyty mayu,
Shcho daleko mylu mayu.
Sam ne znayu, shcho diyaty,
Chy do neyi lyst pysaty, (2)
Chy samomu poyichaty?
Yak ya budu lyst pysaty,
Budut' mene lyude znaty,
Ne tak inshi, yak susidy,
Ne tak nyni, yak zavsihdy.
Oy vy, chlopci molodiyi,
Sidlayte koni voroniyi,
Poyidemo na Vkrayinu,
Vidvidaty za divchynu!
Pryyichaly na vkray poli
Ta pravcyuyut' do myloyi.
Ty, misyacyu, svity, svity,
A ty konyu, bizy, bizy.
Ty, misyacyu, svity yasno,
A ty, konyu, stupay krasno.
Oy pryyichaly pred vorota,
Vyishla myla krassha zlota,
Vzyala konya za trenzelku,
A myloho za ruchenku.
Vzyala konya za hvozdyla,
Dorozenkov provodyla.
Dala konya do stayenky,
A myloho do svitlonky.
Dala konyu vivsa, sina,
A mylomu medu, vyna
I sutuyu* vecheronku,
I biluyu postelonku.
Sama sila ta y dumaye,
Chorni ochka protyraye. –
Choho, myla, tak dumayesh,
Chorni ochka protyrayesh?
Chy tobi zal vivsa, sina,
Chy tobi zal medu, vyna,
Chy sutoyi vecheronky,
Chy biloyi postelonky?
– Ne zal meni vivsa, sina,
Ne zal meni medu, vyna,
Ani toyi vecheronky,
Ni biloyi postelonky,
Ale zal my seho svita,
Shcho nam idut' marno lita!