Lystamy ty nemov raketamy
Ne zapuskay v moyi mista!
Neshchadnymy mov kulemetamy,
Stanut' dlya tebe vsi moyi slova.
Chovay vsyu zbroyu, vyvod' viys'ka,
Adze davno miz namy ne viyna!

Pryspiv:
Abo z strilyay, lamay, kyday, vbyvay,
Y hlyboko dychay – ty z teper sama!

Vze p’yatyi den movchyt' tviy telefon,
Takoho ne bulo davno...
Chto potopyv vsi tvoyi tankery,
I litaky rozbyv mov sklo?!

Pryspiv:
Vynom mov krov’yu zalyvayesh bil,
V neytralnych vodach tvoyich korabliv nema.
I yak ne stane syl do bereha plysty
Hlyboko dychay – i tony sama!

Z nas kozen znaye, shcho ce kinec', i vze potribno zdavatys'!
Peretvorylys' tvoyi kuli u ridkyi svynec', a v mene cili harmaty!
Mene ne zmushuy, vesty vohon, po tvoyich zbytych vitrylach!
Y bez toho tone, tviy korabel, i vze horyat' tvoyi kryla...