Sonce zdijmaje swoji znamena
I szyryt'sja ranok brynyt' neboschył
Switło j pit'ma zijszłys' na cim poli
Łycem ko łycju odyn na odyn
I sjajut' u promenjach, aż slipyt' oczi
Anhels'ki kryła i hostri meczi
A suproty nych czorni wersznyky noczi
W oczach u nych połum’ja w rukach spysy
I hrymnuło łusnuło pradawnje nebo
Dwi chmary schopyłys' w krywawij borni
Odna sribno-biła, druhaja, jak saża
I kiptjawa sypłe na trawy chmilni
I padaje w rosy to anheliw pir’ja
To demons'ke sim’ja i czorna zoła
I buty jim razom u wicznim dwoboji
Ne bude hory ni dobra, ani zła