Chej, skaży "Prywit!", N'ju Jork,
Prywitajsja zi mnoju, ja sumuju za toboju.
Chej, bezmeżnyj okean,
Posmichajeszsja, ja znaju, bo ja tebe peretynaju.

Pryspiw:
Tu-ru-tu, tu-ru-tu, ja jdu,
Tu-ru-tu, tudy, de błyz'ko zori,
Tudy, de okean, ja jdu...

Chej, whadaj, pro szczo ja mriju,
Ni, sekret cej ne widkryju, bo ty, na radoszczach, zomlijesz...
Na proszczannja obijmaju
Widpuskajesz, zabuwajesz, dawno mene ne pam’jatajesz.

Pryspiw

Mij szljach sribljastyj misjac' oswityt',
Jak dawno ja c'oho czekała, wirysz?
Jak chmary, ja łehkoju chodoju prypływu do tebe, ty j ne pomitysz.
Ja łehka, ja, nacze pir’jaczko w nebi,
Ja krużljaju z czajkamy, znowu bez tebe...
Jakszczo choczesz – zakochajus' u witer, a choczesz, – pryłeczu do tebe,
Ty j ne pomitysz.