Zowsim mało łjudej pam’jataje, jak ce stałosja,
Tak bahato obłycz, – ta take ne zustriczałosja.
Den wże tak błyz'ko, czekaj, ne roby ce,
Tak błyz'ko, tak błyz'ko, czekaj, ne roby ce...
Tak bahato noczej, ta niczyja dowho tak szcze ne trywała.

Takych wże nema, jak Weronika,
Jak Weronika – takych nema...

Rozkładała po połycjam "za" i "proty", – dowho widpowid' szukała,
Szcze b chocz kilka chwyłyn, ta wona tak dowho ne czekała,
Den wże tak błyz'ko, czekaj, ne roby ce,
Tak błyz'ko, tak błyz'ko, czekaj, ne roby ce...
Tak bahato zirok, ta, czomus', same twoja s'ohodni wpała...

Takych wże nema, jak Weronika,
Jak weronika – takych nema...

Posłuchaj, Weronika, zażdy, win wże porjad,
Bude wse, jak ni w koho, bude wse po-nowomu,
Dumaj dobre, Weronika...
Czujesz, Weronika, łowy swoju dołju,
Łowy i ne widpuskaj nikoły, ne pospiszaj nikudy,
Dumaj, Weronika...

Posłuchaj, Weronika, zażdy, win wże porjad,
Bude wse, jak ni w koho, bude wse po-nowomu,
Dumaj dobre, Weronika...
Czujesz, Weronika, łowy swoju dołju,
Łowy i ne widpuskaj nikoły, ne pospiszaj nikudy,
Dumaj, Weronika...