Jak pryjichaw bryhadyr ta j na sywomu koni,
Idy, idy w połe żaty, budesz maty trudodni.

Jak pryjichaw win u połe, koło mene sobi staw,
Ja szcze kopy ne nażała, win czotyry zapysaw.

– Pokydaj sju robotu ta j idy dodomu,
Wary z syrom pyrohy, ja pryjidu potomu.

Jak pryjszow że win do neji, szcze j ne rozdjahnuwsja,
Pohljadajet'sja w wikno – czołowik wernuwsja.

– Bryhadyr, bryhadyr, szczo budem robyty?
Na podwir’ji czołowik, bude oboch byty.

Bryhadyr, bryhadyr, sidaj u kutoczku,
A ja skażu czołowiku, posadyła kwoczku.

– Dobryj weczir, moja myła, a szczo tut czuwaty?
A szczo w tebe pid ławkoju take pełechate?

– Czołowicze ty mij, jiż cybułju ta j mowczy,
Posadyła rjabu kwoczku, a ty jiji ne droczy.

– Oj, żinko moja, a szczo to za kwoczka?
Szczo u neji popid szyju wyszyta soroczka?

Oj, żinko moja, ta cybulja – ne obid,
Po twojemu – rjaba kwoczka, po mojemu – bryhadyr.

Jak uzjaw czołowik dubowe polince,
Distałosja bryhadyru, distałosja żinci.

Ne wychodyt' bryhadyr na swoju bryhadu,
Bo rozbyta hołowa, speredu i zzadu.