Yak pryyichav bryhadyr ta y na syvomu koni,
Idy, idy v pole zaty, budesh maty trudodni.

Yak pryyichav vin u pole, kolo mene sobi stav,
Ya shche kopy ne nazala, vin chotyry zapysav.

– Pokyday syu robotu ta y idy dodomu,
Vary z syrom pyrohy, ya pryyidu potomu.

Yak pryishov ze vin do neyi, shche y ne rozdyahnuvsya,
Pohlyadayet'sya v vikno – cholovik vernuvsya.

– Bryhadyr, bryhadyr, shcho budem robyty?
Na podvir’yi cholovik, bude oboch byty.

Bryhadyr, bryhadyr, siday u kutochku,
A ya skazu choloviku, posadyla kvochku.

– Dobryi vechir, moya myla, a shcho tut chuvaty?
A shcho v tebe pid lavkoyu take pelechate?

– Choloviche ty miy, yiz cybulyu ta y movchy,
Posadyla ryabu kvochku, a ty yiyi ne drochy.

– Oy, zinko moya, a shcho to za kvochka?
Shcho u neyi popid shyyu vyshyta sorochka?

Oy, zinko moya, ta cybulya – ne obid,
Po tvoyemu – ryaba kvochka, po moyemu – bryhadyr.

Yak uzyav cholovik dubove polince,
Distalosya bryhadyru, distalosya zinci.

Ne vychodyt' bryhadyr na svoyu bryhadu,
Bo rozbyta holova, speredu i zzadu.