Jakszczo myna łjubow – zorja zasjaje w nebi
I nawkruhy zitchaje wesnocwit.
I biłyj deń, nemow bez pary łebid'
Swij tychyj bil nese u synij swit.

Jakszczo myna łjubow – wesna wse tak szepocze:
Szczo ty uże prożyw swoju wesnu.
A serce snyt' pro łyczeńko diwocze
I mrije znow pro tu krasu jasnu.

Jakszczo myna łjubow – pada na kruczi łebid'
I płacze deń za tych, chto nicz znajszow.
I tam de żyw – nema hnizda dlja tebe,
Jakszczo myna łjubow, myna łjubow.