Dohanjaje witer w horach niżnu osiń,
A smereka nad wodoju w lita prosyt'
Czy to pisnju, czy to mriju – ne whadaju.
Kłycze witer, doszczi hen na płaji.

Ahow, ahow, do smerek manływych i dibrow,
Ahow, ahow, ozowysja sonjaczna łjubow.

Jak zustrity tepłyj witer ty zumijesz,
W horach pisnju, jasnu kwitku, swoju mriju.
Pozowy do sebe w hosti ty cymbały,
Szczob na szczastja nam wesilnoji zahrały.

Ahow, ahow, do smerek manływych i dibrow,
Ahow, ahow, ozowysja sonjaczna łjubow. (2 rjadky – 5)