Wże sutinky upały na łewady,
Zatychły ponad switom hołosy.
Chto naszomu pobaczennju zawadyt'?
Chiba, szczo chołod perszoji rosy.

Pestływa niha wsi wahannja zbore,
Zaszepotyt' schwylowano trawa
I ja poczuju iz najperszym bołem
Znajomyj szczem, okutanyj w słowa.

Łjubłju, łjubłju – jak zawsze potajemno,
Rozhubłeno powtorjuje diwcza.
Abetku cju u wicznosti wzajemyn,
Jaku nichto nikoły ne wywczaw.

A potim huby widwede ljakływo,
Pokryje biłyj prywyd łepecha.
Padinnja nasze omywajut' zływy,
Ta hrim czomus' pid sercem zatycha.

Łjubłju, łjubłju – nemow żaha obpałyt'.
Łjubłju, łjubłju, mow sonce obpika.
Pid sercem kołe hrudoczka opału,
Nahaduje łjubow buła jaka.