Na bilim połotni,
Z jakoho poszyła maty soroczku.
Zmywała w bahrjanij rici,
Slidy wid krowi swoho synoczka.

I płacze za swojim synom,
Szczo zabłukaw des' u wijni.
Łeżyt' des' mertwym pid tynom,
I krow tysjacziw stikaje po rici.

Iz biłoho połotna,
Z jakoho maty poszyła soroczku.
U nij chowały mertwoho strilcja,
J maty w slozach kryknuła – "Synoczku!"

"Ne jdy wid mene, synu,
Ne pokydaj swoju Wkrajinu.
I sława twoja i wsich strilciw,
Powik załyszyt'sja u mene w serci!"

I krow tysjacziw stikaje po rici!
Bahrjanij rici!