Połe bytwy, połe łjubowi.
Moja mołytwa spływaje krow’ju.
Dusza ne hrije i puls ne b’jet'sja.
Rozbyłys' mriji ob lodjane serce.

Łeżu ja u poli i oczi widkryti.
Czornyj woron sjade szczomyti.
I łysz zapytannja w mojij hołowi.
Ja znow szłju proklony nimij pustoti.

Pryspiw:
Wstawaj! Chtos' kryczyt' do mene znow.
Wstawaj! Jdy szukaj swoju łjubow.
Wstawaj! Dosyt' płakaty tobi.
Wstawaj! Mriji twoji szcze żywi.

Chtos' pidchodyt' i pidnimaje.
Druzi żyty dopomahajut'.
Błukaju, szukaju, znachodżu, wtraczaju.
Sumuju, rydaju i znow pomyraju.

Mow koło czakłuns'ke, w jakomu ja chodżu.
Znachodżu łjudej ta duszi ne znachodżu.
I choczu ja wyrwatys' iz toho koła.
Ta znow ja wmyraju, j worony nawkoło.

Pryspiw