Na dwanadcjatu nicz win ne wynis tortur i zahynuw.
Na wysoke czoło opustyłas' hłybokaja tiń.
A na stinach krywawa rosa czerwoniła, mow ketjah kałyny

Joho tiło zakynuły w riw pid mis'koju stinoju,
Joho mecz zairżawiw, i hrałys' nym dity mali...
I padało łystja, i łystja zhribały i kydały w jamu dlja hnoju,
I steływsja tuman, nacze podych cijeji zemli.

I nichto ne czekaw niczoho w cju prokurenu osiń.
I łysze podorożnij, szczo na berezi riczky stojaw,
Pidnjaw hołowu i pobaczyw nad temnym zasmuczenym lisom
Widbłysk nowych, dałekych, iszcze newidomych zahraw.