Chołodne nebo za wiknom,
A ty odna i ja odyn.
Kudys' podiłosja tepło
Twojich uczora tepłych stin.

Mowczaty szczyro bez pryczyny,
Koły skazaty można wdostal.
Todi jak sens wtracza znaczymist',
A bil pererostaje w doswid.

Nezwycznist' i żorstokist' wczasnu
Prywiłejowanu rokamy,
Szczo zminjujut' nastupnist' czasu
Zabrały parałeli karmy.

I ne widchodjaczy wid suti
Chowajut' kryła u dołoni
Łysze zahubłeni w spokuti
Samotńosti rizdwjanych dzwoniw.