Po łabiryntam twojeji duszi
Ja zabłukaw i ne znaju, szczo dali.
Czy pomyraty, czy spiwaty pisni,
Czy rozuminnja wid tebe diżdatys'.

Pryspiw:
Ta ni, ne realno, bo koły pryjde deń
Znowu ja popadu w twoje zamknute koło.
Znowu ty meni skażesz, szczo ja ne dlja tebe
I pokażesz meni dorohu nazad.

Ja wże sam, bo nabrydło czekaty,
A na dwori wesna, meni niczoho żdaty.
Chodysz tut, chodysz tam, meni sumno, ja sam.
I kudy podiwałys' oti super-diwczata?

Pryspiw