Ty tak schoża na pryncesu,
Ty żywesz w mojich kazkach.
Ja tonu w tobi, mow w mori,
Ja zabuw pro bil i strach.

I tak dowho buw samotnij,
Szczo szukaw w sobi sebe.
Mene wid'ma pokochała
I teper mene zowe.

Pryspiw:
Moja prynceso, ja wiczno twij,
Ne widdawaj mene jij.

Wona zła na mene j tebe,
I na wes' żyttjewyj sens,
Szczo wona ne korołewa
I im’ja jij ne Sebes.

Chaj hryze betonni stiny,
Chaj popłacze w tełefon.
Ja wtomywsja z neju żyty,
Ja zabuw pro strasznyj son.

Pryspiw

Możesz ty skazaty "choczu",
Możesz ty skazaty "ni".
Wse odno ne zrozumiju,
Bo dlja mene – anheł ty.

Zabyraj mene do sebe,
Zabyraj w swoji kazky.
Ja wtomywsja z neju żyty,
Ty potribna tak meni.

Pryspiw