Ona uszła, ne pozwonywszy,
Ostawyw słed y tyszynu.
Y ja wdruh ponjał, czto ja włjubyłsja,
W eё hłaza, w ych synyj cwet.

Pryspiw:
Spoj mne, spoj mne,
Y ja zabudu sni.
Daj mne, daj mne,
Eszczё nadeżdu ti.

Ona skazała: "Moj myłij pareń!
Prosty menja – ja ne twoja.
Y u menja est' moj malczyszka,
A u neho est' tolko ja!"

Pryspiw