Konforky hazowoj ohoń.
Y wseob'emłjuszczaja woń
Yz-za dwery ot tuałeta,
Połuprymjata syhareta,
Nebreżno broszennaja na poł,
A za oknom uniło płakał
Oktjabr'skymy słezamy dożd',
Y sweżesrezannaja hrozd'
O żyzny zajawljaet zrymo,
Pronosjatsja mynuti mymo
Soznanyja, usnuwszeho w uhłu,
Stakan razbytij, musor na połu
Rasmatrywaet wzhljad, prykritij łeńju,
Y nepodwyżen pepeł na kołene
Do perwoho osenneho dichańja
Yz rastworennoho okna drożańem,
Po tełu prochodjaszczeho do kosty,
A ja wczera sobrałsja w hosty,
Da y sejczas eszcze w hostjach.
A w mozhe drebezżaszczyj strach,
O buduszczych takych że dnjach.
Wnezapnaja wdruh misl
Pokoj trewożyt.