Oj, zjatju, zjatju, szczo ż tut kazaty,
Jak ty z doczkoju wże na porozi...
Szczo ż, jakszczo wy riszyły pobratys' –
Ja ne halmo dlja waszoho woza!
Budu joho tjahnut' pomahaty,
Budu w kołysci wnukiw hojdaty...
Teszcza pry wozi, łjubyj mij zjatju, –
Ce, szczob ty znaw, ne kołeso p’jate.
Bo wdała teszcza, tobi powidaju,
Mudromu zjatju – najkraszcze prydane!
Hroszi, maszyna – to wse towar,
A dobra teszcza – to nacze skarb!
Hroszi, maszyna – to łysz towar,
A ja dlja tebe – to suszczyj skarb!

Oj, zjatju, zjatju, norow ja maju
Trochy krutyj – szczo prawda, to prawda...
Inkoły tak z płecza urubaju!
Ty wże sterpy – taka ot porada...
A wzahali pro teszczu i zjatja
Zajwoho płeszczut' aż zabahato...
Ty znaj odne: chto teszczi ne maje,
Toj szcze pacan i żyzni ne znaje!
Bo teszcza w chati – to szkoła je taka,
Szczo pislja neji niszczo wże ne zljaka,
Z teszczeju wsjakyj pożyt' by rad...
Ce – jak w Sorbonni skinczyt' fizmat!
Z teszczeju wsjakyj pożyt' by rad...
Bude potomu sam czort ne brat!

Oj, zjatju, zjatju, teszczu posłuchaj:
Donju swoju ne dam zobydżaty!
Jak bude w neji złaja swekrucha –
Ja ż ne sterpłju, znajdu, szczo skazaty!
A bude doni z toboju łjubo –
Budu tebe, jak syna, hołubyt',
Budu tobi w us'omu hodyty,
Budu tebe, jak maty, łjubyty!