Nadi mnoju i toboju
Łito babyne krużlja,
Żurawłyna wiczna pisnja
Dolitaje zwiddalja...
Bezturbotno, nacze dity
Czy zakochani nemow
Sonnym parkom popołudni
Nawmannja my bredemo...
Stełe osiń nam pid nohy
Bujne zołoto swoje,
A ażurne pawutynnja
Sribła skronjam dodaje...

I sołodki nam teneta
Łito babyne płete,
Jak splitało, pam’jatajesz,
W lito babyne ote,
Koły wpersze, mołodymy,
Po steżkach błukały cych
I manyw nas dali j dali
Łita babynoho hrich!
I pryjszły my znow z toboju
Do tijeji ż – hljań! – werby,
De tebe ja w te szałene
Łito babyne łjubyw!

I zażewriw znow u serci
Łita babynoho żar,
I wid ńoho, widczuwaju,
Rozhorjajet'sja pożar!
I łeczu ja, mow metełyk,
Na wohoń joho pałkyj,
A wohoń toj – twoji oczi,
I ciłunku smak p’jankyj!

I nesus' ja bezohljadno w lita babynoho wyr,
Jak todi! i szcze strimkisze! I rokam naperekir!
I szepczu tobi na wucho tak że samo ti ż słowa,
I zowe w swoji obijmy w tomu ż misci nas trawa!
Szczo ż ty znowu z namy robysz? Łito babyne, skaży!
A kraszcze te, najpersze, june bezszabaszne powtoryty pomoży!..
Daj toboju nam upytys', lito babyne, dosyta!..