1
Ja u dzerkało pohljanuw i pobaczyw obraz swij
Jak w kino żyttja prohljanuw, rozberus' w porjadku dij
Baczu tilky widobrazu, tych newyznanych idej
Szczo wedut' mene do skazu, zwodjat' z hłuzdu wsich łjudej.

Pryspiw:
A ty szukaj, szljach pomiż terniw. Spytaj,
De widpowid' je. Strażdaj, bo ty ne perszyj,
I wyriż nawiky złamane serce swoje.
Złamane serce swoje, złamane serce.

2
Dosyt' nudnych obicjanok, szczo use pide na ład.
Nicz myne, a dali ranok, zakodowanyj w kazkach.
Wse żyttja – pusta omana. Nezdijsnenni mriji w nim.
Pidli reczennja obmanu, pronykajut' w kożen dim.

Pryspiw