1
Ya u dzerkalo pohlyanuv i pobachyv obraz sviy
Yak v kino zyttya prohlyanuv, rozberus' v poryadku diy
Bachu tilky vidobrazu, tych nevyznanych idey
Shcho vedut' mene do skazu, zvodyat' z hluzdu vsich lyudey.

Pryspiv:
A ty shukay, shlyach pomiz terniv. Spytay,
De vidpovid' ye. Strazday, bo ty ne pershyi,
I vyriz naviky zlamane serce svoye.
Zlamane serce svoye, zlamane serce.

2
Dosyt' nudnych obicyanok, shcho use pide na lad.
Nich myne, a dali ranok, zakodovanyi v kazkach.
Vse zyttya – pusta omana. Nezdiysnenni mriyi v nim.
Pidli rechennya obmanu, pronykayut' v kozen dim.

Pryspiv