Pid obłaczkom jawir pochyłenyj
Na nim sydyt ptaszok premyłenyj.
Czujesz, myłyj, jak toj ptaszok spiwat,
Że z łjubowy nycz dobra ne bywat.

Cy ta łjubost jest od Boha dana,
A czy może d'jabłom pidszeptana,
Choc by ne chtiw, to musysz łjubyty,
Choc by ne chtiw, a musysz terpity.

My worożka dawno worożyła,
Że mja zhubyt chłopec czornobrywyj,
Że ne budu wydit' za nym swita,
Aż promynut moji młady lita.

Pid obłaczkom jawir zełenije,
Czujesz, myłyj, jak tot witer wije,
Może wyrwe joho z korenjamy,
Oj mij myłyj, szto ż to bude z namy.