I
Dweri zamkneni na wsi zamky – nichto ne wyjde.
Po kimnati rozkydani reczi j kwity.
I błukajut' mriji w syharetnij mli,
Załyszajuczy doriżky na mojemu obłyczczi!

Pryspiw:
Ce wse, nasze nekonczene kochannja!
Ce wse, naszi nezrozumili bażannja.
Jakszczo choczesz żyty – nawczys' wmyraty!
Jakszczo choczesz pomerty – nawczys' spiwaty!

II
Zwyczajnyj tremor ruk, tjahnuczy dohory.
Zwyczajnyj pochmilnyj duch i hude w hołowi.
Załyszajuczys' u temrjawi swojich dumok –
Suju duło u rot i styskaju haczok!

Pryspiw

III
I ja chołonu wid toho, szczo krow stikaje,
I ja radiju za te, szczo teper nemaje.
Kochannja nasze skinczyłos' smertju mojeju,
Ne czuty hołos mij – ja dlja nebes spiwaju!