Zustriłys' try swity,
Łjubow, dobro i zło,
I pojednaty jich ne wmiw nichto.
Dobro daje nadiju na żyttja,
Łjubow pojednuje błyz'ki sercja,
A zło wbywaje i dobro i łjubow.
I ce benteżyt' naszu krow.

Pryspiw:
A na ti try swity,
Odne łysz żyttja,
Wono pojednaje nazawżdy.
Ty zustrińsja z dobrom,
I serce widkryj,
Aż poky ne zminyt' zło joho.
A potim raptom znow,
Tebe zachopyt' łjubow.

Jaskrawi poczuttja,
Łjubowi, zła j dobra,
Chotiły wykresłyty łjudy z żyttja.
Ta bez dobra ne bude w switi czudes,
A bez łjubowi ne złetysz do nebes,
Bez zła ne wsnajesz pro łjubow i dobro.
Ci poczuttja ne wkrade nichto.

Pryspiw (2)