Switanok wpaw na zemłju chołodnymy slozamy,
I znowu deń rozbytyj w rozłuci rozbytyj pomiż namy.
Pusti słowa kochannja, bajdużi namahannja,
I kiłometry switła, de ty?
Kryczu, a ty ne czujesz, szepoczu ty ne wirysz,
I hołos mij wse tychsze, a ty ne rozumijesz,
Szczo ty meni potriben, ja bil dawno zabuła,
Sama tebe ja prahnu znajty.

Pryspiw:
Za toboju w nowyj deń,
W nowyj swit mojich piseń,
Za toboju w nebesa,
Tam, de ty, łjubow moja,
Za toboju w nowyj deń,
W nowyj swit mojich piseń,
Za toboju w nebesa,
Tam, de tilky ty, łjubow moja.

Mij żal rozwije weczir, i znowu manyt' mrija,
Ta obijme za płeczi sołodkaja nadija.
Obraz ne pam’jataju, tobi, jak zawżdy, wirju,
I kożen krok twij znowu łowłju.
Szukaju miż wikamy oczyma ta wustamy,
Zabudu wse na switi, jak dotorknus' rukamy.
Trymaj moji dołoni u niżnomu połoni,
Ja proszepczu do skroni – łjubłju.

Pryspiw (2)