Szczo take łjubow? Ce czariwnyj swit,
De kołyszut' trawy w zabutti wikiw.
Chto kochaty do bezpam’jati umiw,
Zmohu rozdywytys' maw jak slid.

Szczo take żyttja? Ce postijnyj szljach,
Po jakomu jdem my do bezkrajnosti.
Bude smutnyj deń ta bude radisnyj –
Ty łysze powir i kyń swij strach.

Chto taki je my na swjatij zemli?
My je ti, komu prodowżuwaty rid.
I czariwna pisnja kołychaje swit,
De w odnij łjubowi my usi.
A bez pisni, druże, ty ne prożywesz,
Jak i bez łjubowi też.

Chto dlja mene ty? Ty dlja mene wse,
Ja szczasływyj, szczo tebe taku znajszow.
Chaj napownyt'sja zemlja winkom piseń,
Toj swjatyj, chto wiryt' u łjubow.

Szczo take łjubow? Ce czariwnyj swit,
De kołyszut' trawy w zabutti wikiw.
Chto kochaty do bezpam’jati umiw,
Zmohu rozdywytys' maw jak slid.