Szczob ocej tuman ta snihy pojiw,
Cej ważkyj tuman, nerozhadanyj.
Wpaw na hrudy pil, na peczal hajiw,
Wpaw na tychyj sad, na obkradenyj.

Sribni błysky ros, peredzwony kos
W dałyni hłuchij uwyżajut'sja.
Łastiw’jaczyj kryk i diwoczyj smich,
I stepy w szowkach, u nohawycjach...

Hej, nema, nema, tut straszna zyma –
Mła, widczaj i sum nad oseljamy.
Ponad sadom kruk, ponad stepom – swyst
I sobaczyj brech ponad sełamy.

Ni szowkowych ros, ni piseń nema,
Łysz odni snihy ta łypkyj tuman –
Wpaw na hrudy pil, na peczal hajiw.
Szczob ocej tuman ta snihy pojiw.