Zustriw szljachom diwczynońku, popytaw wodyci.
Wona meni widkazała: "Idy do krynyci!
Idy, łehinju, do krynyci, tam sobi nap’jeszsja.
Może, choczesz podywytys' – czom ne pryznajeszsja?"

Pryspiw:
Ty kazała: "Pryjdu", ty kazała: "Budu", ja pryjszow – tebe nema, szukaw tebe powsjudy.
Ty kazała: "Pryjdy", ty kazała, kudy, ta tebe na tomu misci ne buło j ne bude.

Choczu, łado, podywytys', jaka w tebe szana,
Szczob sja potim ne kartaty za tjażku omanu.
Idy, łehinju, w łuh zełenyj, barwinkom stełysja,
Szczo ja wmiju szanuwaty, pryjdy podywysja.

Pryspiw:
Ty kazała: "Pryjdu", ty kazała: "Budu", ja pryjszow – tebe nema, szukaw tebe powsjudy.
Ty kazała: "Pryjdy", ty kazała, kudy, ta tebe na tomu misci ne buło j ne bude.

Skilky ja tebe hukaw, ta ty mja ne czuła.
Mabut', krasnaja diwczyno, ty mene zabuła.
Kraszcze buło by, diwczyno, meni tja ne znaty.
Ja pojidu w swit wełykyj inszoji szukaty.

Pryspiw:
Ty kazała: "Pryjdu", ty kazała: "Budu", ja pryjszow – tebe nema, szukaw tebe powsjudy.
Ty kazała: "Pryjdy", ty kazała, kudy, ta tebe na tomu misci ne buło j ne bude.
Ty kazała: "Pryjdu", ty kazała: "Budu", ja pryjszow – tebe nema, szukaw tebe powsjudy.
Ty kazała: "Pryjdy", ty kazała, kudy, ta tebe na tomu misci ne buło j ne bude.
Ty bahato powidała, bahato kazała, obicjała, a nasprawdi inszoho kochała.
A koły ty zrozumiła, szczo ja taky kraszczyj, to widrazu podałasja w rozszuky propaszczych.
To ż koły diznawsja ja, szczo ty mja szukajesz, wyjszow ja tobi nazustricz: "Szczo darma błukajesz?"
Znowu meni obicjała, prosyła, błahała – czchaty ja chotiw na te, szczo ty meni kazała.
Ty za mnoju, moja łado, bilsze ne żurysja – ja liworucz, ty praworucz, wraz i rozijszłysja.
Mołodcjam usim nauka – koły taka sprawa, ne pytajsja, de woda, bo zamuczyt' spraha.