Horyt' sosna od nyzu dohory.
Horyt' sosna, czerwono-czorna hrywa
Nad lisom wysyt'. Oj, i neszczasływa
Ty, czornobrywa Hałju, czornobry...

Pustit' mene, o łjubczyky, pustit'! –
Hołosyt' Halja, krykom promowljaje,
I połum’ja z rozpuky rozpukaje,
I Pan-Hospod' i baczyt', i mowczyt'.

Pryw’jazana za kosy do sosny,
Bilije nacze bil, za bil bilisza.
Huljajut' kozaky, a w nebi tysza,
A od zemli czerwoni basany.

Oj łjubi moji łehini, pustit',
Oj dodomońku, do ridnoji mamy –
Zajszłasja bidołaszna od nestjamy,
I tilky sosna toskno treskotyt'.

Horyt' sosna od nyzu dohory,
Sosna pałaje od hory do nyzu.
Jde Pan-Hospod', ciłuj Hospodnju ryzu,
Oj czornobrywa Hałju, czornobry...

Prosty meni, szczo ty, taka swjata,
Na tim wohni, jak swiczeczka, zhoriła.
Oj, jak ta biła biłota boliła,
O jak boliła biła biłota!