Homin po stepu huljaje,
Witer hne do gruntu żyto.
Woron połem tym krużljaje,
Połe tiłamy ukryto.

Pryspiw:
Rozbudyła witrom dolja ciłynu,
Zaszumiła derewamy u haju
I nese cej homin po zemli,
I nese cej homin po zemli.

Son hłybokyj step okynuw,
Switli oczi zamyrajut'.
Boh wsesylnyj sju mohyłu
W swoje carstwo zabyraje.

Pryspiw

Sije doszcz na zemłju chmara,
Płacze hirkoju slozoju.
Czyjas' dolja zahubyłas'
Pomiż gruntom i hrozoju.

Pryspiw