W misti Husjatyni nowyna si stała:
Pani pana mała, Petrusja kochała.

Pani pana mała, Petrusja kochała,
Po try-sztyry razy za nym posyłała.

Najwirniszyj słuha dodywywsja toho,
Zaczaw dohanjaty pana mołodoho.

Dohonyw win pana na tesowim mosti:
– Wertaj, wertaj, pane, pani maje hosti.

– Oj słuho ż, mij słuho, ne każy my toho,
Albo moja pani rodu ne takoho.

– Oj pane ż, mij pane, jak my to ne wirysz,
Na swojim podwir’ji meni w serce striłysz.

Podywywsja Petrus' w horisznju kwartyru:
– Pani ż moja pani, ja z tobow zahynuw.

Uzjaw pan Petrusja popid bili boky,
Kynuw pan Petrusja u Dunaj hłybokyj.

Pławaj, Petrus', pławaj wid kraju do kraju,
Buło ne łjubyty mołodeńku panju.