Stojit' pszenycja, jak Dunaj,
Doroha biła w połe kłycze,
A ty wid mene ne chowaj
Swoje zamrijane obłyczczja.

Ja tut stojaw kołys' sumnym,
Koły proszczawsja z naszym połem,
Ta sum rozwijawsja, jak dym,
Bodaj ne snywsja nam nikoły.

Brynyt' na kołosi rosa,
Des' ptacha stomłeno kyhycze,
Kochani oczi – nebesa,
Wołossja – zołoto pszenyczne.

U poli swij sribljastyj maj
Zirkam pokazuje topolja,
Stojit' pszenycja, jak Dunaj,
Stojit' łjubow moja kraj polja.