Była mene maty
Berezowym prutom,
Szczoby ja ne stojała
Z mołodym rekrutom.

A ja sobi stojała,
Aż kury zapiły,
Na dweri wodu łljała,
Szczoby ne skrypiły.

Na dweri wodu łljała,
Na palcjach chodyła,
Szczob maty ne poczuła,
Szczoby ne swaryła.

A maty ne spała,
Use czysto czuła,
Ta mene ne swaryła –
Sama taka buła.

Była mene maty
Tonkoju łozoju,
Szczoby ja ne stojała
Z myłym pid werboju.

Była mene maty,
Ta j szcze bude byty.
"Oj perestań, kozacze,
Do mene chodyty!"

"Ja ne perestanu,
Poky ne distanu
Łyczeńka rum’janoho,
Diwoczoho stanu".

Czerwona kałyna
Biłym cwitom cwiła,
Czerez tebe, kozacze,
Mene maty była.