Smijatys' budu, chocz płaczut' oczi,
Ja proty tebe – deń proty noczi...

Pryspiw:
Ziw’jali kwity na doszczi –
W mojij duszi, w mojij duszi.
Szczo płaczut' oczi – ne pytaj,
Deń proty noczi. Samota. (wes' kupłet – 2)

Ja. Nicz. Wmyraju poranenyj.
Biłym ozerom prostyradło.
A koło sercja peczal – hadynoju.
Ta ne zaradyty, ni poradyty.
A pojizd kryczyt' – aż za horodamy,
Proszczajet'sja nyni suworym kłekotom
Iz tym, szczo wranci wijnoju narodżenyj
Z wohnem i bołem w serci poetowim.
Cej swit bajdużyj, a łjudy hrubi.
Falszywa niżnist', falszywa łaska.
Win łjubyt' hroszi, brechnju i trupy,
Chowajet'sja nyni za sławuju kazku!

Pryspiw

Ja. Nicz. Wmyraju poranenyj.
Biłym ozerom prostyradło.
A koło sercja peczal – hadynoju.
Ta ne zaradyty, ni poradyty.
Ziw’jali kwity, idit' czortu w zuby!
Wusta smijut'sja, a serce płacze.
Chołodni budni, żorstoki łjudy.
Ja, mow łokator, kriz' chmary baczu.
Pro tebe, swite, spiwaty budu,
Smijatys' budu, chocz płaczut' oczi,
Wstawaty budu wsełjuds'kym buntom:
Ja proty tebe – deń proty noczi.

Pryspiw